American Cemetery

In 1917 besloten de Verenigde Staten om deel te gaan nemen aan de Grote Oorlog in Europa. Omdat ze qua menskracht noch materieel daarop voorbereid waren duurde het nog bijna een jaar voordat de eerste troepen in Europa arriveerden. Maar vanaf april 1918 begonnen de Amerikanen, de ‘doughboys’, binnen te stromen. Uiteindelijk beschikte de Amerikaanse opperbevelhebber, generaal John J. Pershing, over bijna anderhalf miljoen man. Jong, fris en bereid om te vechten, in tegenstelling tot de Europeanen die al vier jaar in een hopeloze loopgravenoorlog verstrikt waren.

Een groot deel van die Amerikaanse troepenmacht werd ingezet in het Maas-Argonne-offensief. Het doel was om het kort tevoren ingezette offensief aan Duitse kant niet alleen te keren, maar ook een offensieve doorbraak te bereiken. In september en oktober 1918 werden grootscheepse aanvallen ingezet op de Duitse stellingen. Aanvankelijk met weinig succes en enorme verliezen voor de Amerikanen, die nog niet erg thuis waren in de ‘moderne’ oorlogvoering, maar gaandeweg kregen zij de overhand. Het Maas-Argonne-offensief was de laatste van de grote veldslagen van de Eerste Wereldoorlog en bleek uiteindelijk beslissend voor de wapenstilstand die tenslotte op 11 november 1918 in Compiègne werd gesloten.

In het plaatsje Romagne-sous-Montfaucon bevindt zich een enorm kerkhof voor de Amerikanen die tijdens het Maas-Argonne-offensief sneuvelden. Het is de grootste Amerikaanse militaire begraafplaats in Europa met de graven van maar liefst 14.246 gesneuvelden. Alleen een begraafplaats op de Filippijnen uit de Tweede Wereldoorlog is nog groter. Zoals altijd bij militaire begraafplaatsen is ook die in Romagne van indrukwekkende afmetingen en bovendien verbazingwekkend goed onderhouden door de American Battle Monuments Commission. Een fantastisch mooi, maar beklemmend wandelpark. Het Amerikaanse karakter wordt benadrukt door de aanplant van vele bomen van Amerikaanse oorsprong. De rondhuppelende eekhoorns zijn daarentegen wel Europees, al verwacht je dat elk moment ook een grijze squirrel opduikt.

Het American Cemetery in Romagne-sous-Montfaucon

Voor zover je dat nog niet wist, doet een wandeling langs de graven je eens te meer beseffen wat een enorme slachtpartij die Eerste Wereldoorlog geweest is. Wat opvalt zijn veel Nederlandse, Italiaanse, Poolse en andere niet-Engelse namen. Jonge immigranten, net in de VS aangekomen, dienstplichtig verklaard en per kerende post retour naar de Europese slagvelden gestuurd. Een deel van de soldaten was van joodse origine. Hun graf is herkenbaar aan een davidsster, de andere hebben kruisen.

Naarmate de Eerste Wereldoorlog verder weg drijft uit de herinnering, is het te loven en begrijpelijk dat er meer aandacht komt voor de individuele verhalen van de soldaten, hun levens en achtergronden. De militaire geschiedenis, in de zin van een opsomming van veldslagen, manoeuvres, successen en mislukkingen, raakt op de achtergrond. Door te kiezen voor wat de gewone soldaat meemaakte en zijn verhaal te vertellen houdt dat de herinnering aan de Grote Oorlog levend. Geschiedschrijving moet je niet aan militairen overlaten, zo vertrouwde de Amerikaanse beheerder van de begraafplaats ons toe. Military don’t write history, they make history.

Een index van alle namen van de gesneuvelden op het American Cemetery in Romagne-sous-Montfaucon is te vinden op www.abmc.gov